Zübeyde Meryem ŞAKAR (ilahiyatçı-Yazar)

-Orucun neye ise bayramın ondan azadındır-    Ömür takviminin yaprakları hızla düşerken baki meyveler devşirmemiz için Rabbimizin hediyesi olan bir kutlu mevsim daha avuçlarımızdan kayıp gitti sonsuzluğa. Bir dostun hüzün dolu vedasının kalbi yaralaması gibi sehr-i sıyam da öyle mahzun gider her sene ama ardında bir emanet bırakır bayramları. Ramazana vedanın hüznü bayrama ulaşmanın mutluluğuna karışır. Başı rahmet, ortası mağfiret sonu cehennemden azad olan bir kutlu mevsimin nesimi ile ferahlayan gönüllere bir muştu olur bayramlar.      Bizden “savm-ı ramazan” isteyenin istediği; aç, susuz kalmamız değildir elbet. Sayısız nimetlere ulaşabilecekken hadsiz aczini, fakrını anlayıp bir kapıya köle olmaktır oruç, o kapının tokmağına yapışıp beklemektir şehr-i ramazan. Sadece mideye değil bütün azalara tüm giysilerden hayırlı olan “takva libasını” giydirmektir. İnsan ruhunun; eline, diline, gözüne, kulağına, hayaline ve sair azalarına söz geçirmesidir; kişinin melekleşmesid